#6 Vivian - Christina Hesselholdt

Tytuł: Vivian (Vivian)

Autor: Christina Hesselholdt

Wydawnictwo: Wydawnictwo W.A.B.

Za każdym razem, gdy chciała pstryknąć zdjęcie, zwalniałem albo całkowicie się zatrzymywałem. Doceniała to. Działała błyskawicznie i była przy tym bardzo pewna tego, co chce zrobić. To zrozumiałe, że gdy spędzamy czas z kimś nowo przybyłym, a tym bardziej z kimś tak ochoczo pstrykającym, zaczynamy postrzegać otoczenie w nowy sposób. […] Nazwałem ją The Kodak Girl. […]

-Nie, Osoba z rolleiflexem - sprostowała Viv.
- Chętnie obejrzałbym zdjęcia, które przed chwilą zrobiłaś.
Odparła, że nie zawsze je wywołuje, bo to zbyt kosztowne.
- A poza tym przecież już je widziałam - dodała pukając w lustrzankę - Tu, wewnątrz.

Vivian Maier to jedna z tych postaci, o której wiemy niewiele. Tyle, co nic. I, gdyby nie przypadek, nigdy nie ujrzelibyśmy jej dorobku artystycznego.

Vivian, to fotografka, która pozostawiła po sobie spuściznę tak ogromną, że, gdy podjęłabym próbę wskazania mojego ulubionego zdjęcia jej autorstwa, lub nawet grupy kilkunastu-kilkudziesięciu fotografii, to nie umiałabym. A gdybym miała powiedzieć o niej coś więcej, to nie wiedziałabym, co powiedzieć, bo była to osoba nieznana szerszej publiczności - dbała o to, żeby nie dać się poznać. Mimo że spędzała bardzo dużo czasu z rodzinami, u których pracowała jako opiekunka dla dzieci, to tak naprawdę jej pracodawcy nie potrafili jej scharakteryzować. Ba, nawet sama rodzina, miała z tym problem.

Jaka była Vivian Maier? - Zobaczcie jej zdjęcia.

Czy Marcelowi wydaje się, że poszukuję sielankowych scenerii, pastorałek przekształconych w fotografie, idylli?

#5 Czy to pierdzi? Sekretne (gazowe) życie zwierząt. (Does It Fart?: The Definitive Field Guide to Animal Flatulence) - Nick Caruso, Dani Rabaiotti

Tytuł: Czy to pierdzi? Sekretne (gazowe) życie zwierząt.

(Does It Fart?: The Definitive Field Guide to Animal Flatulence)

Autor: Nick Caruso, Dani Rabaiotti

Ilustracje: Ethan Kocak

Wydawnictwo: Insignis Media

Ocena:

Robią to psy. Robią to krocionogi. Kiedyś robiły to dinozaury. I robisz to ty, w przeciwieństwie do ośmiornic. Być może robią to także pająki, ale pewności nabierzemy dopiero w toku dalszych badań. Nie robią tego ptaki, chociaż mogłyby, gdyby tylko chciały. A śledzie robią to po to, by się porozumiewać.

No to tak… Książka o puszczaniu bąków, ale, jak się okazuje, jest to najczęściej zadawane pytanie jeśli chodzi o zwierzęta. Zdecydowanie pokazuje to hasztag #doesitfart.

Szczerze mówiąc, do tej publikacji zabierałam się jak pies do jeża. Dwa razy przed pójściem do kasy, odkładałam książkę na półkę, bo nie sądziłam, że oprócz świetnego marketingowo tytułu, może mi zaproponować coś więcej. Ale, jak mawiają, do trzech razy sztuka - za trzecim podejściem zajrzałam na losowo wybraną stronę, a tam przeczytałam:

Jednorożce nie istnieją, ale gdyby istniały, z pewnością by pierdziały. Naukowcy nie są jednak zgodni co do tego, czy pierdziałyby tęczą i brokatem.

#4 Psikus - Domenico Starnone

Tytuł: Psikus (Scherzetto)

Autor: Domenico Starnone

Wydawnictwo: Wydawnictwo W.A.B.

Ocena:

Pewnego wieczoru Betta zadzwoniła do mnie bardziej podenerwowana niż zwykle i spytała, czy podjąłbym się opieki nad dzieckiem, gdy ona z mężem pojedzie na konferencję matematyczną do Cagliari. Od jakichś dwudziestu lat żyłem w Mediolanie i nie miałem najmniejszej ochoty na wyjazd do Neapolu […]. Przekroczyłem już siedemdziesiątkę i wieloletnie wdowieństwo odzwyczaiło mnie od życia z ludźmi, czułem się swobodnie tylko w swoim łóżku i w swojej łazience.

Oprócz tego, Daniele Mallarico, pracuje nad projektami ilustracji do zagranicznej powieści i łagodnie mówiąc, nie przepada za dziećmi, a tym bardziej nie wie, jak powinno się nimi zajmować. A mimo to, zgadza się przyjechać do Neapolu, aby przez kilka dni zaopiekować się wnukiem Mario.

Poznajemy człowieka, który najlepsze lata ma już za sobą. Dawniej był uznanym ilustratorem, jednak z czasem, gdy starzeje się i podupada na zdrowiu, zaczyna być swoim życiem zmęczony, praca nie przynosi mu satysfakcji, a jedynie frustrację, bo jego ręce nie są już tak sprawne jak kiedyś. Większość czasu spędza samotnie, unikając kontaktów z córką i jej rodziną, a zawodowe projekty przysparzają mu więcej trudności niż mógłby przypuszczać. Można wręcz o nim powiedzieć, że jest starym tetrykiem, dla którego własna przestrzeń i potrzeby są najważniejsze, jeśli nie jedyne.

I tak oto nadchodzi dzień, w którym Daniele staje w progu swojego dawnego mieszkania i podejmuje się obowiązku zajmowania się Mariem pod nieobecność jego rodziców. Od pierwszych wspólnie spędzonych chwil wiadomo, że nie będą to łatwe dni dla głównego bohatera - czuje się nieswojo, gdy wnuk żywiołowo się z nim wita, gdy usiłuje pokazać dziadkowi ile potrafi i jak jest samodzielny, a czarę goryczy przepełnia jedno zdanie:

Są trochę ciemne.

#3 Przemytnik słów - Natalio Grueso

Tytuł: Przemytnik słów (La soledad)

Autor: Natalio Grueso

Wydawnictwo: Wydawnictwo MUZA

Ocena:

Nikt nie wie o samotności tyle co ja. Nikt. Ani ten, kto nigdy nie poczuł, czym są zimne stopy obok w łóżku w długie zimowe noce, ani ten, kto nigdy nie poznał czułości palców mydlących włosy, ani gruby dzieciak, z którym nikt nie chce się bawić na przerwie, ani pryszczata dziewczyna w okularach, która przeczytała wszystkie książki z biblioteki na wsi, gdzie spędza wakacje, bo nie ma żadnych koleżanek. Nikt.

Bruno Labastide to samotny człowiek, który swoje życie spędził na oszukiwaniu kobiet - upijanie i okradanie ich, to był jego sposób na życie. Taktyka, która nie wymagała zaangażowania i pozwalała na prowadzenie rozrywkowego trybu życia. Mężczyzna nigdy nie był związany z żadnym miejscem do czasu, w którym po latach dostatniego życia, postanowił osiedlić się w Wenecji.

Umowną osią, wokół której upływa dotychczasowe życie Labastide, jest poznanie Japonki o imieniu Keiko. Znana jest z tego, że każdą noc spędza z innym mężczyzną. Jedyne, co może sprawić, aby zainteresowała się człowiekiem, to historia lub wiersz, który wzbudzi w niej swego rodzaju pasję i poruszy namiętność.

Japonka fascynuje Bruna tak silnie, że jego głównym celem staje się otrzymanie zaproszenia od Keiko. Labastide całymi dniami, wręcz obsesyjnie, szuka opowieści, która mogłaby zelektryzować kobietę.

Jeśli jednak myślicie, że książka dotyka tylko tego tematu, to tkwicie w błędzie.

#2 Zapytaj astronautę. Wszystko, co powinieneś wiedzieć o podróżach i życiu w kosmosie - Tim Peake

Tytuł: Zapytaj astronautę.

Wszystko, co powinieneś wiedzieć o podróżach

i życiu w kosmosie.

Autor: Tim Peake

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece

Czy będąc w kosmosie można wstawiać posty na Facebooka? Czy ludzkie serce bije tam wolniej niż na Ziemi? I czy wizyta w toalecie może być ryzykowna?

Tim Peake to brytyjski astronauta, który od grudnia 2015 do czerwca 2016 roku brał udział w misji na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Poza tym, bardzo chętnie uczestniczy w propagowaniu nauki, w tym w mediach społecznościowych. Dzięki hasztagowi #askanastronaut zrodził się pomysł na napisanie książki Zapytaj astronautę. Cała akcja działa się na Instagramie, na którym użytkownicy zadawali pytania, a Tim Peake wybrał najciekawsze z nich i odpowiedział na nie w swojej książce.

Tu nie ma miejsca na poprawność i zadawanie pytań, które wypada zadać, bo tak naprawdę nas, zwykłych śmiertelników, interesują sprawy, o których głośno się nie mówi, a które dotyczą prozy życia.

I tak, oprócz pytań o szkolenie, o start rakiety, pracę na stacji, znajdą się tu takie pytania jak Jak załatwia się potrzeby fizjologiczne podczas spaceru kosmicznego?, Czy na stacji kosmicznej jest Wi-Fi? lub Jak strzyże się włosy i goli w przestrzeni kosmicznej?.

#1 Mediatorka - Ewa Zdunek

Tytuł: Mediatorka

Autor: Ewa Zdunek

Wydawnictwo: Wydawnictwo W.A.B.

Marta Kołodziej zawodowo zajmuje się mediatorstwem. W pracy jest silną kobietą, która potrafi zapanować nad innymi ludźmi, a przede wszystkim posiada umiejętność rozwiązywania cudzych problemów.

I to jest jedna z kluczowych kwestii - łatwiej jej poradzić sobie z dysfunkcjami u innych niż u siebie samej. Nieudane małżeństwo, batalia z byłym mężem o prawa do opieki nad córkami i fatalne relacje z matką. To wszystko sprawia, że bohaterka zaczyna się coraz bardziej gubić we własnym życiu i nie zauważa bardzo istotnych wydarzeń i działań, chociażby związanych z jej dziećmi.