#55 O zmierzchu - Therese Bohman

- Teraz możesz sobie sprawić kota - powiedziała jej koleżanka, kiedy Karolina już się wprowadziła, ale nie chciała mieć żadnego kota, choć tak naprawdę je lubiła. Nie chciała być singielką z kotem, to zbyt stereotypowe i przygnębiające.

Karolina to kobieta zbliżająca się do czterdziestki. Jest wykształcona, ambitna i piękna. W środowisku historyków sztuki cieszy się bardzo dużym uznaniem, a jej publikacje są szeroko komentowane. Można o niej powiedzieć, że jest przykładem współczesnej kobiety wyzwolonej - nie wyszła za mąż i nie urodziła dzieci, ale ma coś w zamian - profesorskie stanowisko na uniwersytecie w Sztokholmie, możliwość prowadzenia szeroko zakrojonych badań nad tym, co uwielbia, czyli nad sztuką i może realizować każdą potrzebę, którą odczuje. Jednak tak naprawdę jej życie nie toczy się wymarzonym torem. Właśnie zakończyła wieloletni związek i przeprowadziła się do małego mieszkania w taniej dzielnicy Sztokholmu. Nie potrafi skupić się na pracy - mimo tego, że cały czas jest czymś zajęta, to jednak podskórnie ma wrażenie, że trwoni swój czas na nieistotne rzeczy. I ciągle zostaje gdzieś w tyle.

#54 Pasujesz tu najlepiej - Miranda July

W dzisiejszych czasach nikt nie interesuje się nikim poza sobą. Ludzie upewniają się, że nie jesteś mordercą i nie zabijesz kogoś, kogo znają, po czym wracają do mówienia o tym, jak to chyba osiągnęli moment przełomowy w swoim związku ze sobą.

Szesnaście opowiadań o ludziach, emocjach i relacjach. Swoisty gabinet osobliwości, w którym wszelkie natręctwa, dziwactwa, obawy, smutki i miłości, są wyolbrzymione do granic, ale jednocześnie pozostają bardzo przyziemne i zwyczajnie. Każdy z bohaterów Pasujesz tu najlepiej doświadcza innych sytuacji i pokazuje swój świat, w którym pełno niełatwych emocji, samotności, odrzucenia i niezrozumienia.

#53 Tajemnice wydarte zmarłym - Emily Craig • PRZEDPREMIEROWO •

• Premiera wydania II 13 marca 2019 roku •

Często myślę, że praca antropologa sądowego przypomina układanie czterowymiarowych puzzli. Zachodzi tu pewna sekwencja zdarzeń: w określonym punkcie przeszłości ktoś został zamordowany lub zginął gwałtowną śmiercią, a może po prostu umarł, pozostawiając po sobie garść kości albo fragment zwłok. Po upływie dni, tygodni, albo nawet lat zjawiam się ja. Próbuję odtworzyć obrazek na pudełku z dostępnych elementów: kości, czaszki, garstki popiołu, ewentualnie jednego lub dwóch przedmiotów osobistego użytku.

Czy katastrofa masowa ma zapach? Jak wygląda twarz zamieszkana przez setki larw? I dlaczego wybierają nos, oczy lub usta? Co czuje człowiek, kiedy dotyka zwęglonych kości? Czy posiadając zaledwie jedną z nich, można ustalić wiek i płeć zmarłego? Emily Craig - doktorantka z tzw. Trupiej Farmy odpowiada nie tylko na te pytania, ale opisuje kulisy swojej pracy, która od praktycznie zawsze była związana z kośćmi.

#52 Vox - Christina Dalcher

Urny wyborcze nie są dla kobiet, do których należy inna sfera życia, niesamowicie ważna i odpowiedzialna. Kobieta jest mianowaną przez Boga strażniczką ogniska domowego. Powinna uświadomić sobie w pełni, że jej rola żony i matki, rodzinnego anioła, jest najświętszym, najbardziej czcigodnym zaszczytem, jakiego mogą dostąpić śmiertelnicy i powinna się wyzbyć jakichkolwiek wyższych aspiracji, nie ma bowiem nic równie wzniosłego, co mogłaby osiągnąć osoba śmiertelna.

Pewnego dnia w Stanach Zjednoczonych Ameryki, prezydent wraz z rządem wydaje zarządzenie, które sprowadza kobiety do roli tła. Każda z nich nosi na nadgarstku bransoletkę liczącą wszelkie wypowiadane słowa, a w całym państwie zostają zamontowane kamery sprawdzające, czy nie korzystają z innych form komunikacji. Prezydent USA nakłada na nie dzienny limit stu słów, zakazuje podróży, zwalnia z zajmowanych stanowisk, nie pozwala na korzystanie z kultury, ale i nie daje perspektyw na zdobycie wykształcenia.